JALOEZIE

Zoals je wellicht als bij ''Emoties'' hebt gelezen, zijn wij van mening dat alle emoties er mogen zijn. Niet dat je vervolgens ook uit al die emoties hoeft te gaan handelen, maar je voelt die emoties niet voor niets. Een emotie wil jou iets vertellen en zolang je die emotie in beweging houdt (dus bewust worden van wat je voelt, snappen wat het wil zeggen en weer los laten) is er niets aan de hand en hoeft geen enkele emotie beperkend te zijn.

Maar zelfs met die wetenschap, vond ik het toch altijd erg lastig om met jaloezie om te gaan. Zoals als die jaloezie uit mezelf kwam als wanneer iemand jaloers op mij was. Totdat ik een duidelijk onderscheid leerde te maken met een ander begrip: afgunst.
Het grote verschil is namelijk dat je bij afgunst die ander het succes (of wat dan ook de reden van jouw jaloezie is) niet gunt. Die gunfactor zit echter wel bij jaloezie. Daarbij gaat het er meer om dat je ook zou willen hebben wat die ander heeft. En als je dat aan jezelf kunt toegeven, kun je van jaloezie een hele belangrijke bron van motivatie maken. Want dankzij die jaloezie ben je je er bewust van geworden wat belangrijk voor je is en dus kun je gericht aan de slag om óók op dat punt te komen. Zie je wat er dan gebeurt? Je haalt het oordeel uit de emotie en opeens gééft de emotie kracht, in plaats van dat het energie wegzuigt.

Voel je 'm?

Handreikend,
SYL