JALOEZIE
Zoals
je wellicht als bij ''Emoties'' hebt gelezen, zijn wij van mening
dat alle emoties er mogen zijn. Niet dat je vervolgens ook uit al
die emoties hoeft te gaan handelen, maar je voelt die emoties niet
voor niets. Een emotie wil jou iets vertellen en zolang je die emotie
in beweging houdt (dus bewust worden van wat je voelt, snappen wat
het wil zeggen en weer los laten) is er niets aan de hand en hoeft
geen enkele emotie beperkend te zijn.
Maar zelfs met die wetenschap, vond ik het toch altijd erg lastig
om met jaloezie om te gaan. Zoals als die jaloezie uit mezelf kwam
als wanneer iemand jaloers op mij was. Totdat ik een duidelijk onderscheid
leerde te maken met een ander begrip: afgunst.
Het grote verschil is namelijk dat je bij afgunst die ander het succes
(of wat dan ook de reden van jouw jaloezie is) niet gunt. Die gunfactor
zit echter wel bij jaloezie. Daarbij gaat het er meer om dat je ook
zou willen hebben wat die ander heeft. En als je dat aan jezelf kunt
toegeven, kun je van jaloezie een hele belangrijke bron van motivatie
maken. Want dankzij die jaloezie ben je je er bewust van geworden
wat belangrijk voor je is en dus kun je gericht aan de slag om óók
op dat punt te komen. Zie je wat er dan gebeurt? Je haalt het oordeel
uit de emotie en opeens gééft de emotie kracht, in plaats
van dat het energie wegzuigt.
Voel je 'm?
Handreikend,
SYL