Toen ik zondag uit de workshop kwam zei ik: 'Leuk.' Een nogal nietszeggend 
            woord, maar ik meende het toen wel. Eenmaal thuis was ik heel moe 
            en bleek ik helemaal niet in staat om uit te leggen wat we hadden 
            gedaan.Napraten met de twee vriendinnen was er ook niet bij, ik was 
            even 'vol'. 
          Het werkt 
            door, maar ik kan niet uitleggen hoe. Behalve bijvoorbeeld dat ik 
            de nachten erna heel veel heb gedroomd, of liever gezegd, me veel 
            herinnerde van dromen toen ik wakker werd. Ik heb er zelfs wat van 
            opgeschreven, die drang had ik voor het eerst sinds tijden weer. 
            Ook merk ik dat ik het licht waarin de dingen van het leven komen 
            te staan aan wil laten, of al dan niet bewust probeer aan te doen, 
            op momenten dat het bijvoorbeeld even heftig is om me heen.
            
            Toen we het spel speelden had ik steeds het idee: maar dit wéét 
            ik allemaal. (Eigenwijze watermantrek?) Het gaat ook over dingen waarover 
            ik eerder gelezen heb, of die bijvoorbeeld bij meditaties aan bod 
            kwamen. Maar breng het maar in praktijk! Je kunt je waarschijnlijk 
            nooit teveel bewust worden, en terugslippen in oude patronen is zo 
            gebeurd.
          Eigenlijk 
            word ik er vooral stil van, al zit ik nu te ratelen op de toetsen. 
            Dus laat ik het hier even bij. Het was hoe dan ook een welbestede 
            middag die, als oorzaak, zijn gevolgen heeft.
          Bijzonder.
          Liefs,
          Annemieke