Toen ik zondag uit de workshop kwam zei ik: 'Leuk.' Een nogal nietszeggend
woord, maar ik meende het toen wel. Eenmaal thuis was ik heel moe
en bleek ik helemaal niet in staat om uit te leggen wat we hadden
gedaan.Napraten met de twee vriendinnen was er ook niet bij, ik was
even 'vol'.
Het werkt
door, maar ik kan niet uitleggen hoe. Behalve bijvoorbeeld dat ik
de nachten erna heel veel heb gedroomd, of liever gezegd, me veel
herinnerde van dromen toen ik wakker werd. Ik heb er zelfs wat van
opgeschreven, die drang had ik voor het eerst sinds tijden weer.
Ook merk ik dat ik het licht waarin de dingen van het leven komen
te staan aan wil laten, of al dan niet bewust probeer aan te doen,
op momenten dat het bijvoorbeeld even heftig is om me heen.
Toen we het spel speelden had ik steeds het idee: maar dit wéét
ik allemaal. (Eigenwijze watermantrek?) Het gaat ook over dingen waarover
ik eerder gelezen heb, of die bijvoorbeeld bij meditaties aan bod
kwamen. Maar breng het maar in praktijk! Je kunt je waarschijnlijk
nooit teveel bewust worden, en terugslippen in oude patronen is zo
gebeurd.
Eigenlijk
word ik er vooral stil van, al zit ik nu te ratelen op de toetsen.
Dus laat ik het hier even bij. Het was hoe dan ook een welbestede
middag die, als oorzaak, zijn gevolgen heeft.
Bijzonder.
Liefs,
Annemieke